نشسته بودیم سر سفره افطار
گفت دیدی چه کردند و گفتند برای این طفلکی ها
گفتم کدام طفلکی ها؟
گفت همین سربازان کشته شده در تصادف
گفتم خدا رحمتشان کند و به خانواده هایشان صبر دهد ولی این ها که امروز آه و ناله می کنند همان هایی نیستند که وقتی جوان مثل دسته گل مردم از سوریه لای کفن بر می گردد می گویند به درک یک افراطی و دلواپس کمتر. این ها همان ها نیستند که وقتی نام شهدای گمنام دفاع مقدس می آید روی بی غیرتی را سفید می کنند و می گویند می خواستند نروند. این ها همان ها هستند ، چه شده است که یک هو سرباز وطن عزیز شده است برایشان. آنها را که سال فتنه ، همین ها کشتند و شکنجه کردند و وسط خیابان به باد کتک گرفتند و عریانش کردند، سرباز نبودند!
مادر گفت ادامه ندهید
و سکوت کردیم تا داغ ها تازه تر نشود
روحت شاد سربازِ سر باز
