عشق هم گر بود بی معرفت، خود دروغی بیش نیست
داشتم +گفتگوی روزنامه اعتماد با ابراهیم حامی کیا رو میخوندم. جالب بود که مصاحبه کننده حاتمی کیا رو سرگردان تعریف میکنه، حاتمی کیا خودش را در خوف و رجا میدونه و من به عنوان یک مخاطب نسل سومی ایشون رو متضاد میبینم.
در صفحه جناب حاتمی کیا ، اونجایی که این بخش از مصاحبه رو منتشر کرده بودند :
"من به جز بنی صدر که بر اساس احساسات نوجوانی‌ام رای دادم، بقیه رای هایم بر اساس جمع بندی عقلانی ام بوده است. رای دادن به آقای رفسنجانی یا موسوی در مقابل احمدی نژاد یا روحانی همه استدلال های عقلی داشت. اما در حوزه هنر عقل جایگاه اول را برایم ندارد. آنجا میدان خونین و ازلی جنگ عقل و دل است و من همه فیلم‌هایم تکرار همین احساس است."
براشون نوشتم پس حق با جناب روحانی بود ...
پاسخ عقل حاتمی کیا به احساسشپی نوشت :
چرا اصرار دارید بر اینکه انقلاب و مقاومت و ایستادگی فقط بر پایه احساسات - شور - هست و در معرکه عقل -شعور - ، حجتی برای انقلاب و مقاومت وجود ندارد!
بعدا نوشت :
سر گشته
