این مطلب رو که خوندم یاد صحبت های استاد آ... در مورد اسرائیلیات افتادم. از آدم ابولبشر (علیه السلام) گرفته تا حضرات نوح و موسی و داوود و سلیمان و عیسی (علیهم السلام) و همین طور رسول خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم). یادم هست یک جایی هم استاد مطیعی در مبحث تاریخ اسلام داشتند در مورد اسرائیلیات راه پیدا کرده به کتب بعضی فرق اسلامی و نقش این تحریفات و اکاذیب نسبت داده شده به رسول الله (س) در توهین هایی که امروز جامعه غرب به اسم آزادی بیان به پیامبر (س) میکنه صحبت می کردند.
چندی پیش هم در سفرنامه ایتالیا یک خانم ایرانی این متن را دیدم : "از دیدگاه مسلمانان، داوود به عنوان پیامبر و فرستاده خدا شناخته می شود در حالیکه از دیدگاه مسیحیان، پادشاهی دادگستر بوده که در عین خصایص والای انسانی به تبع انسان بودنش، جایزالخطا و دارای نقاط تاریکی در زندگی خود بوده. و جالب اینکه اتفاقا" همان نقاط تاریک که بنده از ذکر آنها معذورم، دستمایه بسیاری از آثار هنری و نقاشیها در اروپا از رنسانس تا امروز بوده. اینجاست که گاهی آدم به دموکراسی و آزادی بیان موجود در غرب غبطه می خورد."
در مورد آزادی بیان که باز بر می گردیم به همون لینک ذکر شده در بالا اما در مورد باقی مطلب ...
هنر بعد از رنسانس تونست به تحریفات تجلی بده و در واقع با ابزار تجسم دادن، اونها رو ملکه ذهن مخاطب کنه تا جایی که امروز نه تنها در فلسفه ادیان غرب بلکه در بطن جوامع غربی دیگه اثری از قداست و عصمت برای مفاهیم الهی باقی نمانده. همون چیزی که امروز در کشورهای اسلامی هم گروهی زیادی مشغول به انجامش هستند ، در ایران خودمون هم افرادی مثل عبدالکریم سروش با نفی عصمت و زیر سوال بردن جنبه وحیانی قرآن همین مسیر رو در پیش گرفتند. و البته اهمیت این خوش خدمتی تا اون جا هست که نامش در لیست صد روشنفکر برتر جهان قرار بگیره ، حتی بالاتر از نوام چامسکی.
یادم هست وقتی معلم دوران راهنمایی مون از عصمت پیامبران و ائمه معصومین (علیهم السلام) می گفت ، در جواب پرسش "چرا؟" پاسخ ساده و واضحی داد: خود شما تذکر کسی که خودش مرتکب همون اشتباه شده باشه می پذیرید؟
حالا اگه عصمت انبیا ( یعنی حتی ممکن الخطا نبودن) جاش رو به جائز الخطا بودن بده اونوقت نه تنها بشر از هیچ فرمان الهی ای اطاعت نمیکنه بلکه راه برای بروز اون آزادی بی حد و حصر شیطانی هم باز میشه ...
پی نوشت :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
یا أَیُّهَا الرَّسُولُ لا یَحْزُنْکَ الَّذینَ یُسارِعُونَ فِی الْکُفْرِ مِنَ الَّذینَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذینَ هادُوا سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرینَ لَمْ یَأْتُوکَ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِهِ یَقُولُونَ إِنْ أُوتیتُمْ هذا فَخُذُوهُ وَ إِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَ مَنْ یُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِکَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَیْئاً أُولئِکَ الَّذینَ لَمْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِی الدُّنْیا خِزْیٌ وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظیمٌ
ای پیامبر ، کسانی که در کفر شتاب می ورزند، تو را غمگین نسازند [چه] از
آنان که با زبان خود گفتند: «ایمان آوردیم» و حال آنکه دلهایشان ایمان
نیاورده بود، و [چه] از یهودیان [آنان] که [به سخنان تو] گوش می
سپارند [تا بهانه ای] برای تکذیب [تو بیابند] و برای گروهی دیگر که [خود] نزد تو نیامده اند خبرچینی [جاسوسی] میکنند، کلمات را از
جاهای خود دگرگون می کنند [و] می گویند: «اگر این [حکم] به شما داده شد، آن را بپذیرید، و اگر آن به شما داده نشد، پس دوری کنید.» و هر که را
خدا بخواهد به فتنه درافکند ، هرگز در برابر خدا برای او از دست تو چیزی بر
نمی آید. اینانند که خدا نخواسته دلهایشان را پاک گرداند. در دنیا برای
آنان رسوایی ، و در آخرت عذابی بزرگ خواهد بود.
(سوره مائده آیه 41 - از آیات مربوط به تحریفات منافقین و اسرائیلیات یهود)
