یک اتفاق عادی ...

برای یک شوخی کودکانه – و البته مبتذل- در برنامه‌ خردسالان، نماینده‌های مجلس سه استان به میدان آمدند و چندین نفر در شبکه 2 سیما برکنار و سه نفر از معروف‌ترین بازیگران برنامه‌های خردسالان تلویزیون در ایران ممنوع‌التصویر شدند. امروز که ساحت اندیشه و قلم در یک روزنامه آنقدر آلوده به بی‌اخلاقی شده که مخالفان و منتقدان دولت را درون کاسه توالت فرنگی به تصویر کشیده، چه باید کرد؟!

زشتی کاریکاتور روزنامه قانون آن همه هست که لحظه اول برخورد، شوک وارد می‌شود؛ آیا درست می‌بینم؟! اما درست می‌بینیم. در کاریکاتوری در روزنامه قانون، تصویر پنج نفر در یک توالت فرنگی دیده می‌شود که یکی از آنها می‌گوید: «خب دوستان... اگه با توطئه جدید علیه دولت موافقین، اعلام کنین تا سیفون رو بکشم!» پایین کاریکاتور هم جمله محمدباقر نوبخت نوشته شده است: «اتاق فکر علیه دولت تشکیل داده‌اند و هر هفته توطئه می‌کنند.»

ورای شعار زنده باد مخالف من، ورای احترام به منتقدین و مخالفان، ورای قائل شدن حق مخالفت برای آحاد افرادی که در انتخابات خرداد 92 به حسن روحانی رأی نداده‌اند و ورای اینکه ما در کدام سوی موافق و مخالف با دولت یازدهم قرار گرفته‌ایم، باید مجلس ختم ادب و اخلاق را برپا کرد که رسانه‌ای در ایران به خود اجازه می‌دهد که افرادی را درون کاسه توالت بکشد.

آلودگی ساحت رسانه به هتاکی و بی‌ادبی‌هایی چنین مشمئزکننده، ابتدائاً و بی‌مقدمه روی نمی‌دهد. روزنامه قانون تاکنون خط قرمزهای زیادی را درنوردیده که با برخوردی مواجه نشده و به نظر می‌رسد خیالش راحت است که هرچه بنویسد و بکشد و منتشر کند، کسی با آن کاری ندارد. داعشی خواندن رفتار سپاه در بازداشت ملوانان امریکایی و پخش فیلم آن یکی از این موارد است. یکی دیگر از آن موارد تبعیض جنسیتی دانستن احکام شهادت زن و مرد در قرآن است. تساهل و تسامح در برابر رد شدن «قانون» از مرزهای قرمز سیاسی و اعتقادی طبیعتاً این جسارت را به تندروها می‌دهد که مرزهای اخلاق و ادب را هم درنوردند و رسانه را به ابتذال بکشانند.

و البته در مورد یک مقدمه‌ دیگر هم که موجب باز شدن باب هتاکی در جامعه می‌شود، می‌توان سخن گفت. یقیناً بیراه نیست که فرموده‌اند الناس علی دین ملوکهم؛ وقتی بزرگ‌ترها در حمله کلامی به منتقدان تا جایی پیش می‌روند که آنها را به جهنم حواله می‌دهند، کم‌سواد و بی‌شناسنامه می‌خوانند، به منتقدان تازه به دوران رسیده و افراطی و بزدل و چه و چه لقب می‌دهند، حتماً باید منتظر ماند تندروهای حامی آن بزرگ‌تر مسیری به مراتب هتاکانه‌تر در پیش بگیرند.

منتظر می‌مانیم تا ببینیم وزارت ارشاد و هیئت نظارت بر مطبوعات اصلاً واکنشی به این کاریکاتور سخیف نشان می‌دهند یا نه؛ مثل تمام سه سال ناسزاگویی به منتقدان دولت یک اتفاق عادی قلمداد می‌شود.

عبدالله گنجی - روزنامه جوان

پی نوشت :

از زمان شروع ماه رمضان حضورم رو - چه حقیقی و چه مجازی - مساوی قرار داده با اینکه به هر بهانه ای توهین و تمسخری به دین و روزه و علما بکنه. بار اول جبهه گرفتم و جوابش رو دادم ولی بدتر شد. بعد یادم اومد که ابایی از بی احترامی نداره و به قول خودش جزو دسته بی چاک و دهن هاست. مزید به علت شد تا در قبالش سکوت رو پیشه کنم. امروز که باز شروع کرد و جوابی نشنید، از واکنشش فهمیدم سکوت برای بعضی ها از صد فحش هم سنگین تره.

ربطش به کاریکاتور قانون و مقاله استاد گنجی رو خودتون پیدا کنید. من فعلا تو فاز سکوت اختیار کردن هستم.

اندکی شرم لطفا

نوبخت در هویزه:

روزهای سختی بر ما می‌گذرد و آن هم ناشی از آثار تحریم‌های این چند ساله است. این تحریم‌ها زنجیرهایی به دور ما بسته بود. پاره کردن این زنجیرها، اقدامی مانند عملیات فتح المبین، رمضان و بیت المقدس بود.

پی نوشت :
+ شباهت میان آقایان و آنان که شهدای هویزه را یاری نکردند تا با دستان خالی ...
+ بر اساس فهرست جدید وزارت خزانه داری آمریکا دو شرکت ایرانی و شرکت هواپیمایی ماهان در فهرست تحریم قرار گرفته اند.
+ وزیر نفت پاکستان در ضمن سفر حسن روحانی: به دلیل وجود تحریمها نمیتوان برای پروژه خط لوله گاز ایران پاکستان هیچ کاری انجام داد.

اصل نوشت:
آقا در حرم رضوی:
کسانی که امید می بندند به اینکه بنشینیم با آمریکا در فلان مسئله مذاکره کنیم و به یک نقطه‌ توافقی برسیم -یعنی ما یک تعهّدی بکنیم، طرف مقابل هم یک تعهّدی بکند- از این غفلت می کنند که ما ناگزیر باید به همه‌ تعهّدهای خود عمل کنیم [امّا] طرف مقابل با طُرق مختلف، با شیوه‌های مختلف، با خدعه، با تقلّب سر باز می زند و به تعهّدهایی که کرده است عمل نمیکند. این چیزی است که ما امروز در مقابل چشم خودمان داریم می‌بینیم؛ یعنی خسارت محض.

آمریکا آسفالت شد ...

جاتون خالی ، کلی با شعارهایی که مادر داده حال کردیم. همسایه ها که دیگه بماند. پلاکارد مرگ بر اسرائیل رو هم گذاشتیم روی طاقچه زیر عکس امام .

حاجی پناهیان هم تو قم کولاک کرد، با رادیو گوشی گوش کردیم.

پی نوشت :

مطالب بعضی وبلاگ ها خاطرات آدم رو زنده می کنند مثل الان که یک بزرگواری از مسئولانی نوشته بودند که یادشون رفته قول آسفالت جاده روستاشون رو دادند.

ی جاده داشت روستای پدریه مادرم که دکتر نوبخت چهار دوره قول میداد آسفالتش میکنه آخرشم نکرد که نکرد. بعدش احمدی نژاد اومد جاده های روستایی استان رو دستور داد آسفالت کنند. هشت سال بعد که دوره احمدی نژاد تموم شد نوبخت شد معاون رئیس جمهور رفت تو تلویزیون گفت "دل ما با کسی که سال 84 پیروز شد اصلاً صاف نشد و هیچ وقت نتوانستیم او را به عنوان مظهر جمهوریت مردم فهیم و با فرهنگ و صادق جمهوری اسلامی ایران بدانیم".

نکته جالبش اینه که دور دوم انتخابات 84 پیرمرد پیرزنهای سن بالای روستاهای اون منطقه که بی سواد بودن و اسم خودشونم بلد نبودن بنویسند، به خاطر این موجودی که مظهر جمهوریت نظام نبوده ، رفتن نوشتن عبارت "محمود احمدی نژاد" رو یاد گرفتن که ی وقت مسئولین شورای محل اسم حاج آقا خاطره رو به جای اون براشون ننویسند.