عشق هم گر بود بی معرفت، خود دروغی بیش نیست

داشتم +گفتگوی روزنامه اعتماد با ابراهیم حامی کیا رو میخوندم. جالب بود که مصاحبه کننده حاتمی کیا رو سرگردان تعریف میکنه، حاتمی کیا خودش را در خوف و رجا میدونه و من به عنوان یک مخاطب نسل سومی ایشون رو متضاد میبینم.

در صفحه جناب حاتمی کیا ، اونجایی که این بخش از مصاحبه رو منتشر کرده بودند :

"من به جز بنی صدر که بر اساس احساسات نوجوانی‌ام رای دادم، بقیه رای هایم بر اساس جمع‌ بندی عقلانی ام بوده است. رای دادن به آقای رفسنجانی یا موسوی در مقابل احمدی نژاد یا روحانی همه استدلال‌ های عقلی داشت. اما در حوزه هنر عقل جایگاه اول را برایم ندارد. آنجا میدان خونین و ازلی جنگ عقل و دل است و من همه فیلم‌هایم تکرار همین احساس است."

براشون نوشتم پس حق با جناب روحانی بود ... 

پاسخ عقل حاتمی کیا به احساسش

پی نوشت :

چرا اصرار دارید بر اینکه انقلاب و مقاومت و ایستادگی فقط بر پایه احساسات - شور - هست و در معرکه عقل -شعور - ، حجتی برای انقلاب و مقاومت وجود ندارد!

بعدا نوشت :

+حاتمی‌کیا آدم است عاقبت ...

روزی که جنگ تمام ، نشد

در حالی‌ که ٢٧ سال از جنگ گذشته، حال‌ و احوال جبهه و روزگار جنگ چقدر سراغتان می‌آید؟

ماجرا هنوز برایم زنده است، چون جنگ هنوز ادامه دارد. درست است که سی‌ و چند سال از انقلاب می‌گذرد، ولی اتفاقاتی که امروز در منطقه می‌افتد، نشان می‌دهد که جنگ هنوز ادامه دارد! گاهی در تلگرام می‌بینم بچه‌ها می‌گویند ایران یک قلعه است! قلعه‌ها هم یک محدوده بیرون از خود دارند که به آن «بَرَز» می‌گویند. سرباز آنجا می‌ایستد، پای دیوار قلعه نمی‌ایستد که مبادا قلعه دچار ضربه شود. امروز بچه‌های ما دارند جلوتر از قلعه می‌جنگند والا داعش الان پشت دروازه ما و در حال تو آمدن بود. برای همین بحث جنگ زنده و خیلی هم جدی است. هر وقت هم که بحث جدی‌تر شده و خبر از قصر شیرین آمده که ممکن است از آنجا وارد شوند، همه‌مان دیدیم که خوف برمان داشته. جنگ برایم هنوز زنده است. قاسم سلیمانی زنده است و مسیر، مسیری است که هنوز ادامه دارد. یک وقتی فکر می‌کردیم یک روز که جنگ تمام شد، این عده بر می‌گردند به پادگان‌ها و سر زندگی‌شان می‌نشینند، اما می‌بینید که چنین خبری نشد. جنگ هنوز ادامه دارد و هیچ کاری هم نمی‌ شود کرد و به بدترین شکلش هم دارد اتفاق می‌افتد.

و شما خودتان را مسئول می‌دانید که هنوز از این جنگ فیلم بسازید؟

خدا کند تا حالا معلوم شده باشد که ابراهیم سرباز صادق این کشور است و اگر کیان این کشور به خطر بیفتد با همه وجود می‌جنگد.

+ گفتگوی روزنامه شرق با ابراهیم حاتمی کیا

پی نوشت :

وقتی از مهاجرانی در عین تقابل دیدگاه تعریف کرد یاد شهید آوینی می افتم که علیرغم تمام اعتراضات ، مقالات نویسندگان مخالف رو هم در سوره چاپ کرد. وقتی به فضای فرهنگی سینما انتقاد میکنه یاد خاطرات فراستی می افتم از عصبانیت های رک و صریح آوینی از بعضی تولیدات ، ولو وسط جلسه اکران. و وقتی از دلواپس نبودن ها شکوه میکنه، یاد نامه سید در جواب سخنرانی باغی انقلاب می افتم و ...
اعتراف میکنم هنوز هم رای حاتمی کیا به روحانی برام در جایگاه تضاد با هویتش قرار داره.

جرمش این بود که اسرار هویدا ...

میثم: تو خیبری ای یا موتوری؟
حاج حیدر: تو کار نداری؟
میثم: کار همیشه هست، اگه این چشم آبیا بذارن

بادیگارد

حاج حیدر (محافظ) , میثم (دانشمند هسته ای)

بادیگارد ...

میگه بادیگارد فقط سیمرغ بهترین بازیگر مرد رو گرفت
میگم اونم به پرستویی دادن نه بادیگارد
میگه یعنی چی
میگم هیچی

بعدا نوشت :
گلایه پرستویی از اصطلاح سیمرغ مصلحتی

روزگار نوشت 60 / مفهوم

اسفند92 ابراهیم حاتمی‌کیا در موسسه همشهری گفت :

بین آنچه که مردم می‌خواهند و آنچه بچه‌های سینما می‌گویند فاصله است. سینما برای من بت نیست. فرش قرمز برای ما مسیر خون است. ما با چیزهای عجین بودیم که نمی‌توانیم از آن دست بکشیم. کجاست قلم‌هایی که با قدرت پای این بحث‌ها بایستد. زمانی زیادی است که مجله و روزنامه نمی‌خوانم چون احوالشان با من یکی نیست. اگر دیر اقدام کنیم و توجه‌ای نداشته باشیم اوضاع بدتر می‌شود. اوایل انقلاب فیلم‌های خانواده‌ای داشتیم و مسئله جامعه در آن بود اما الان کاملا پاکسازی شده است. استاد اعظم این جنس نگاه آقای کیارستمی است و تأسی از این نوع نگاه تا دلتان بخواهد وجود دارد و عده‌ای می‌توانند در کشوری که 1200 کیلومتر در آن جنگ می‌شود را نبینند و دنبال دفترچه‌ مشقشان بروند.

و حالا عباس کیارستمی در دانشگاه سیراکیوز آمریکا پاسخ داد :

یک هفته قبل از اینکه اینجا بیایم، یکی از فیلمسازانی که سال‌ها فیلم جنگی ساخته، فیلم‌های پرهزینه جنگی و البته با مخاطب کمتر- برای اینکه مخاطب ایرانی دیگر حوصله جنگ نداشت، بنابراین ایشان بودجه‌های خیلی سنگین می‌گیرد و فیلم‌های جنگی می‌سازد- گوش من رو پیچانده بود که زمانی که ما داشتیم می‌جنگیدیم کیارستمی داشت دنبال دفترچه دوستش می‌گشت. ... خانه دوست یکی از پربیننده‌ترین فیلمهایی بود که من ساختم، درواقع همه جای دنیا آن را می‌شناسند. خانه دوست ماندگار شد چون  راجع به یک ارزش انسانی صحبت می‌کرد. اما فیلم‌های تو نماند چون تو راجع به یک پریودی از تاریخ ایران حرف زدی که تازه آن پریود هم به هیجان اورد بچه ها را. احمدپور[شخصیت اصلی فیلم خانه دوست کجاست؟] رفت پس داد دفترچه را، اما تو به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند. و حالا پس از سال‌ها می‌شود راجع به آن‌ها فکر کرد که آن‌ها چطوری از بین رفتند. در یک جنگی که هیچ مفهومی نداشت.

 

تلنگر :

آری برای بی غیرت ها ، دفاع از میهن و آرمان و عقیده مفهومی ندارد