اگر نمی رفت ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا

ای کسانی که ایمان آورده اید

لا تَکُونُوا کَالَّذینَ کَفَرُوا وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِی الْأَرْضِ أَوْ کانُوا غُزًّی لَوْ کانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا

همانند کسانی نباشید که کفر ورزیدند و درباره برادرانشان، هنگامی که آنها مسافرت کردند (و در سفر مردند) و یا رزمنده بودند (و شهید گشتند)، گفتند اگر در نزد ما مانده بودند نمی مردند و کشته نمی شدند

لِیَجْعَلَ اللَّهُ ذلِکَ حَسْرَةً فی‏ قُلُوبِهِمْ

(بگذارید) تا خداوند این (عقیده و گفتار) را حسرتی در دل های آن ها قرار دهد

وَ اللَّهُ یُحْیی‏ وَ یُمیتُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرٌ.

و خداست که زنده می کند و می میراند و خدا به آنچه می کنید بیناست.

وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَةٌ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ

و اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید، حتما آمرزش و رحمتی از جانب خداوند بهتر است از آنچه آنها جمع می کنند.

سوره آل عمران ، آیات 156-157

آیه درباره هر سفری است که در راه خدا انجام شود، مانند سفر برای جنگ و جهاددر راه خدا یا مسافرت برای تحصیل علوم دینی یا برای حج یا زیارت یا مانند اینها، چنان که قرآن در آیه 100سوره نساء می فرماید:" ... و کسی که از خانه خود به قصد هجرت به سوی خدا و فرستاده او بیرون رود سپس مرگ او را دریابد حقا که پاداش او بر عهده خداست و خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است."

قرآن حکیم به نقل از جلد سوم اطیب البیان

اللهم ارزقنی شهادة فی سبیلک

و چه کسی بهتر از شهدای مظلوم مدافع حرم و خانواده های صبورشون برای تقدیم ثواب قرائت این آیات

نقد ِ نقد ، نسیه نیست ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

وَ سارِعُوا إِلی‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ

الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النَّاسِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ

وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ یُصِرُّوا عَلی‏ ما فَعَلُوا وَ هُمْ یَعْلَمُونَ

و به سوی آمرزشی از پروردگارتان و بهشتی که پهنایش [به وسعتِ] آسمان ها و زمین است بشتابید، بهشتی که برای پرهیزکاران آماده شده است.

آنان که در گشایش و تنگ دستی انفاق می کنند ، و خشم خود را فرو می برند ، و از [خطاهایِ] مردم در می گذرند و خدا نیکوکاران را دوست دارد.

و آنان که چون کار زشتی [گناه کبیره ای] مرتکب شوند یا [به گناه صغیره ای] بر خود ستم ورزند ، خدا را یاد کنند و برای گناهانشان آمرزش خواهند و چه کسی جز خدا گناهان را می آمرزد؟ و دانسته و آگاهانه بر آنچه مرتکب شده اند ، پا فشاری نمی کنند.

سوره آل عمران ، آیات 133 - 135

پی نوشت :

1. امشب مدام فکر می کردم یعنی میشه این سحر که متبرک هست به نام و یاد حضرت مادر ، بانوی صبر و صفا ، خدیجه کبری سلام الله علیها ، آیه ای در تقدیرم باشه که در ذیلش ذکری بشه از ایشون. صفحه رو که باز کردم فقط خیره نگاه میکردم به پاسخ حضرت حق که فرمود خداوند بهشت را پیشاپیش برای آنها که در آشکار و نهان می بخشند آماده کرده است.

آشکارا از مالش بخشید ، از درون ذره ذره جانش رو ، تمام وجودش رو وقف کرد در راه دین خدا و حمایت از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم .

+ یک بیت روضه برای اهل ولاء و بکاء ...

2. از امام صادق علیه السلام نقل شده است :"کسی که بر گناه پافشاری کند و در عین حال استغفار کند همانند نیشخند کنندگان است". و هم چنین از ایشان روایت شده است :" هیچ گناه کوچکی با پافشاری و اصرار بر آن ، دیگر کوچک نیست و هیچ گناه بزرگی با استغفار و طلب آمرزش، دیگر بزرگ نیست".

پس زدن و ریشخند کردن دعوت معبودی که تازه نه بنده مومن و عابد و زاهد بلکه بنده گناهکارش رو اینطور فرامیخونه ... استغفرالله

مبداء تویی ، مقصد تویی ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
وَ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ إِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ
و آنچه در آسمان و آنچه در زمین است ، فقط در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست ، و همه امور به سوی او بازگردانده می شود.
سوره آل عمران ، آیه 109


+ نهمین سحر 1436 ...

ما مسلمیم ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ عَلَیْنا وَ ما أُنْزِلَ عَلی‏ إِبْراهیمَ وَ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِیَ مُوسی‏ وَ عیسی‏ وَ النَّبِیُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ، وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرینَ

[ای پیامبر از جانب خود و پیروانت به همه] بگو: ما به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگان [دارای مقام نبوتشان مانند داوود و سلیمان و یونس و ایوب و ...] فرود آمده ، و آنچه به موسی و عیسی و پیامبران از سوی پروردگارشان داده شده ایمان آوردیم ، و میان هیچ یک از آنان فرق نمی گذاریم ، و ما در برابر او [و فرمان ها و احکام او] تسلیم هستیم. و هرکه جز اسلام ، دینی طلب کند ، هرگز از او پذیرفته نمی شود و او در آخرت از زیانکاران است.

سوره آل عمران ، آیات 84 - 85

این آیه مفهوم عام اسلام را که همان تسلیم بودن در مقابل حق است، به مفهوم خاص آن یعنی آیین اسلام منتقل می کند که کامل ترین نمونه آن است و می گوید امروز جز آیین اسلام از هیچ کس پذیرفته نیست و در عین محترم بودن همه ادیان الهی، برنامه امروز بشر، اسلام است. همان گونه که دانشجویان دوره دکتری در عین احترام به تمام دروس که در مقاطع گوناگون تحصیلی مانند ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان ، لیسانس و .. خوانده اند ، تنها دروس سطح دوره خودشان را باید دنبال کنند و پرداختن به غیر از آن جز زیان و خسارت چیزی نخواهد داشت، آنها هم که با تقلید نابجا و تعصب جاهلی و مسائل نژادی و خرافات خود بسازند و پشت به این آیین کنند، بدون شک گرفتار زیان و خسران خواهند شد و جز تاسف و ندامت از بر باد دادن سرمایه عمر، نتیجه ای نخواهند گرفت.

قرآن حکیم به نقل از جلد دوم تفسیر نمونه

پی نوشت :

داشت می گفت خدا یکتا رو قبول داره ولی اسلام رو دین اعراب میدونه

نگاش کردم

شاید بهترین جواب براش این بود که هیچ وقت شنیدی ی یهودی بگه یهودیت دین آفریقایی هاست یا ی مسیحی بگه مسیحیت دین آسیایی هاست

ولی بهترین جواب برای خودم این بود: اگه مسلمی ، چرا تسلیم نیستی

می دانستند ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی‏ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ

بگو: ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است [و همه کتاب های آسمانی و پیامبران آن را ابلاغ کردند] که: جز خدای یگانه را نپرستیم ، و چیزی را شریک او قرار ندهیم ، و بعضی از ما بعضی را اربابانی به جای خدا نگیرد. پس اگر [از دعوتت به این حقایق] روی گرداندند [تو و پیروانت] بگویید: گواه باشید که ما [در برابر خدا و فرمان ها و احکام او] تسلیم هستیم.

سوره آل عمران ، آیه 64

قانون گذاری و تشریع حلال و حرام، مربوط به خداست و هر کس، دیگری را در این موضوع صاحب اختیار بداند، او را شریک خدا قرار داده است. در ذیل این آیه نقل شده است که عدی بن حاتم که پیشتر مسیحی بود و سپس اسلام آورد، بعد از نزول این آیه، از کلمه "اربابا" چنین فهمید که قرآن می گوید اهل کتاب، بعضی از علمای خود را می پرستند. پس به پیامبر (ص) عرض کرد : ما هیچ گاه در زمان سابق علمای خود را عبادت نمی کردیم. پیامبر (ص) فرمود: آیا میدانستید که آنها به میل خود، احکام خدا را تغییر میدهند و شما از آنها پیروی میکردید؟ عدی گفت : آری. پیامبر فرمود: این همان پرستش و عبودیت است.

قرآن حکیم به نقل از جلد دوم تفسیر نمونه

پی نوشت:

دو ساعت پیش از یکی از ملبسین به لباس روحانیت یک نقل قولی خوندم که ذهنم رو درگیر کرد. با خودم گفتم این آدم روحانی شیعه ست، حالا جایگاه خودش به کنار ، فکر اعتمادی که مردم بهش دارند رو نکرده. اگه حتی یک نفر به خاطر وجاهت روحانی بودنش حرفش رو باور کنه، چطور میخواد جواب بده. حالا که اومدم صفحه قرآنم رو بخونم دیدم نوبت این صفحه و آیه ست. یاد فتوای شاذ یکی از آقایون افتادم که ان شاالله در روزهای آینده صحبت میکنیم در موردش .بعدش یاد مثال های استاد عباسی از اسلام منهای روحانیت در اول انقلاب و روحانیت منهای اسلام در این سالها.

فکر میکنم باید وقت بیشتری برای فهم قرآن بذاریم، هر چند که هنوز اونطور که لازمه با روخونیش هم مانوس نیستیم.

همین یک نکته بس، دیگه از اومانیسم (من اینجوری دوست دارم) و پلورالیسم (هر کی اعتقادی داره) و تثلیث (تحریف مسیحیت به شرک) که زیر این آیه میشه بهش اشاره کرد فاکتور میگیرم.

+

تذکر : حلال خدا تا ابد حلال است و حرامش تا ابد حرام. فقیه صرفا بر اساس ادله چهارگانه حکم فقهی را اسنتباط میکند.

اگر خدا بخواهد ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ کَفَّلَها زَکَرِیَّا کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ یا مَرْیَمُ أَنَّی لَکِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَرْزُقُ مَنْ یَشاءُ بِغَیْرِ حِسابٍ .هُنالِکَ دَعا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی‏ مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ.فَنادَتْهُ الْمَلائِکَةُ وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی‏ مُصَدِّقاً بِکَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ سَیِّداً وَ حَصُوراً وَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحینَ. قالَ رَبِّ أَنَّی یَکُونُ لی‏ غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِیَ الْکِبَرُ وَ امْرَأَتی‏ عاقِرٌ قالَ کَذلِکَ اللَّهُ یَفْعَلُ ما یَشاءُ

پس پرودگارش او را به صورت نیکویی پذیرفت، و به طرز نیکویی نشو و نما داد ، و زکریا را کفیلِ [رشد و تربیت معنوی] او قرار داد. هر زمان که زکریا در محراب [عبادت] بر او وارد می شد ، رزق ویژه ای نزدش می یافت. [روزی در کمال شگفتی] گفت: ای مریم! این رزق ویژه برای تو از کجاست؟! گفت: از سوی خداست ، یقیناً خدا هر کس را بخواهد ، رزق بی حساب می دهد.  در آنجا بود که زکریا [با دیدن کرامت و عظمت مریم] پروردگار خود را خواند ، گفت: پروردگارا! مرا از سوی خود فرزندی پاک و پاکیزه عطا کن ، یقیناً تو شنوای دعایی. پس فرشتگان ، او را در حالی که در محراب عبادت به نماز ایستاده بود ، ندا دادند که: خدا تو را به یحیی بشارت می دهد ، که تصدیق کننده کلمه ای از سوی خدا [یعنی مسیح] است و سرور و پیشوا ، و [از روی زهد و حیا] نگاهدار خود از مُشتهیات نفسانی ، و پیامبری از شایستگان است. گفت: پروردگارا! چگونه برای من پسری خواهد بود ، در حالی که پیری به من رسیده و همسرم نازاست؟ خدا فرمود: چنین است [که می گویی ، ولی کار خدا مُقیّد به علل و اسباب نیست] خدا هر چه را بخواهد [با مشیّت مطلقه خود] انجام می دهد.

سوره آل عمران ، آیات 37 - 40

+++

همسر عمران نذر کرده بود فرزندش رو خادم معبد بکنه. بچه دختر شد . گفتند معبد جای زن نیست. خداوند به زکریا وحی کرد ما نذرش رو پذیرفتیم. مریم وارد معبد شد. گفتند باید تحت تکفل و تعلیم یکی از اساتید قرار بگیره. هر چه قرعه زدند به نام زکریا افتاد. براش اتاقکی اماده کرد جدا از مردها. هر وقت برای سرکشی به مریم میرفت غذا و میوه توی اتاقش میدید. بالاخره ی بار پرسید اینها از کجاست. مریم گفت از سمت خدا ، که به هر کس بخواد بی حساب روزی میده. زکریاست . پیامبر خداست . پیرمردی هست. این همه سال پیامبر این قوم بوده. این همه سال راضی به رضای خدا بوده و تسلیمش. این همه سال تمسخرهای این قوم رو تحمل کرده که اگه تو واقعا پیامبر بودی دعا میکردی و دعات در حق خودت برآورده میشد و خدا بهت فرزند میداد. از حرف این دختر بچه دلش میلرزه ، خدا که بی حساب روزی میده ، همون جا میگه خدایا ی فرزند پاک به من عطا کن. زمانی میگذره ، برای عبادت وارد محراب میشه بهش وحی میشه و بشارت یحیی رو بهش میدن. خدایا چطوری آخه. من که پیرم زنم هم که نازاست. وحی میشه اینایی که میگی درست ولی منه خدا هر کار که بخوام میکنم. کار برای خدا نشد نداره. چند آیه بعد یادآوری میکنه وقتی رو که به مریم بشارت مسیح رو داد. فرزندی که نه به واسطه پدر بلکه به واسطه امر الهی پا به حیات گذاشته. خدا هم میدونه مغز ما هنگ میکنه واسه همین بعدش میگه مثل مسیح مثل آدم هست. مگه آدم پدر و مادر داشت. منه خدا وقتی اراده کنم تمومه. خدا همه اینها رو به اون مردم نشون داد اما چه کردند. زکریا رو شهید کردند. یحیی رو با دستور اون زن بدکاره سر بریدند. مسیح رو اونقدر در تنگنا گذاشتند و مکر و خیانت کردند علیه ش که خدا پیامبرش رو به آسمان عروج داد. به نظرم اصلا این سوره نمود و اوج دموکراسی بشر هست . اکثریت مردمی که معجزه های خدا رو دیدند و ...
هیچ وقت نفهمیدم اشکهایی که سر این سوره به سراغم میاد واقعا برای حضرات زکریا و مریم و عیسی و یحیی علیهم السلام هست یا برای رسول خاتم و زهرای بتول و مولا علی و سیدالشهدا علیهم السلام.

اسلام یعنی ...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ وَ مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِآیاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَریعُ الْحِسابِ

مسلماً دینِ [واقعی که همه پیامبرانْ مُبلّغ آن بودند] نزد خدا اسلام است. و اهل کتاب [درباره آن] اختلاف نکردند مگر پس از آنکه آنان را [نسبت به حقّانیّت آن] آگاهی و دانش آمد، این اختلاف به خاطر حسد و تجاوز میان خودشان بود و هر کس به آیات خدا کافر شود [بداند که] خدا حسابرسی سریع است.

سوره آل عمران ، آیه 19

خداوند متعال در این آیه می فرماید که روح دین در همه زمان ها، تسلیم شدن محض در برابر خداوند و دستورهای اوست. از آن رو که آیین پیامبر اسلام صلّی اللَّه علیه و اله و سلّم عالی ترین و کامل ترین نمونه تسلیم شدن است، نام اسلام برای آن گذارده شده است.

امیرالمومنین علیه السلام در گفتاری حقیقت اسلام را چنین بیان فرموده است :

حقیقت اسلام همان تسلیم بودن در برابر حق است و تسلیم بودن بدون یقین ممکن نیست (زیرا تسلیم بدون یقین، تسلیم کورکورانه است و نه عالمانه). یقین، همان تصدیق است (یعنی علم و دانایی کافی نیست، بلکه به دنبال آن، اعتقاد و تصدیق قلبی لازم است) و تصدیق ، همان اقرار است (یعنی کافی نیست که ایمان تنها در منطقه قلب و روح انسان باشد بلکه با شهامت و قدرت باید آن را اظهار کند) و اقرار همان انجام وظیفه است (یعنی اقرار، تنها گفتن زبانی نیست، بلکه تعهد و قبول مسئولیت است) و انجام مسئولیت همان عمل است (عمل به فرمان خدا و انجام برنامه های الهی، زیرا تعهد و مسئولیت چیزی جز عمل نیست و آنها که نیروی خود را فقط در گفتگوها ، طرح ها و جلسات و انجمن ها و مانند آن صرف می کنند و تنها حرف می زنند نه تعهد و مسئولیت را پذیرفته اند و نه از روح اسلام آگاهی دارند).

این روشن ترین تفسیری است که برای اسلام در تمام جنبه ها می توان بیان کرد.

قرآن حکیم به نقل از جلد دوم تفسیر نمونه

السلام علیکم یا ...

الی الشهداء ...

شاید به بهانه +این خبر
شاید به بهانه سکوت کدخدا خوشاینده بعضی ها
شاید به بهانه حرف آن که گفت اسلام مال عرب هاست
شاید به بهانه آن یکی که گفت به درک بگذار این جهان سومی ها خودشان را بکشند دنیا از دستشان خلاص شود
شاید به بهانه ...
شاید به هیچ بهانه ای اصلا
اصلا چون دوستش دارم گذاشته ام که پشت سر هم مدام تکرار شود
و نشسته زل زده ام به دکتر و مهندس و سرباز و شاعر نوشته شده های روی عکس ها

آسمان و زمین،آشکار و نهان

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است ملک حقیقی خداست و اگر آنچه در دل دارید آشکار نمایید یا پنهان سازید خدا شما را به آن محاسبه میکند، پس هرکه را بخواهد به اقتضای رحمتش میبخشد و هر که را بخواهد به اقتضای عدلش عذاب میکند و بخدا بر هر چیزی تواناست.
284بقره


ارض و سماء قلمرو اوست
دلت را دست کم نگیر
هر چیزی لایق قلمرو خداوندی نیست

+
در تفسیر آیه مراد از "آنچه در دل دارید"، ایمان ، کفر و دوست داشتن یا دشمن داشتن (اولیاء الله یا دشمنان الله ) ذکر شده.

ما فقیرها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

لِلْفُقَراءِ الَّذینَ أُحْصِرُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ لا یَسْتَطیعُونَ ضَرْباً فِی الْأَرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجاهِلُ أَغْنِیاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسیماهُمْ لا یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحافاً وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ

[صدقاتْ] حقِّ نیازمندانی است که در راه خدا [به سبب جنگ یا طلب دانش یا بیماری یا عوامل دیگر] در مضیقه و تنگنا افتاده اند [و برای فراهم کردن هزینه زندگی] نمی توانند در زمین سفر کنند فرد ناآگاه آنان را از شدت پارسایی وعفّتی که دارند توانگر و بی نیاز می پندارد. [تو ای رسول من] آنان را از سیمایشان می شناسی. [آنان] از مردم به اصرار چیزی نمی خواهند. و شما ای اهل ایمان! آنچه از مال [با ارزش و بی عیب] انفاق کنید ، یقیناً خدا به آن داناست.

سوره بقره ، آیه 273

چند آیه درمورد انفاق و صدقه و این آیه در مورد ویژگی های فقیر.

مگر ما همگی "الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ" (آیه 15 سوره فاطر) نیستیم! پس چرا این قدر مصرانه به جای خدا ، دست به سوی خلق دراز میکنیم ؟!